اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان‌شرقی طرح جامع توسعه و عمران مقبره الشعرا تبریز این مکان فرهنگی – تاریخی را تدوین و ارایه کرده است  و یک سال در ردیف اعتبارات ملی قرار گرفت و از سال بعد از ردیف طرح‌های دریافت‌کننده اعتبارات ملی خارج شد.

مقبره الشعرا جایی است که هم شهریار در آن خفته و هم ده ها تن از عرفا، دانشمندان و ادیبان نام آور

از مقبره‌الشعرا یا آرامگاه شاعران در سرخاب تبریز تا قبل از قرن هشتم نامی‌برده نشده است. قدیمی‌ترین کتبی که نام مقبره‌الشعرای تبریز را به صراحت نوشته است، تاریخ گزیده و نزهه القلوب حمدالله مستوفی است که در سال‌های 730 و 740 هجری قمری تالیف شده است. باید گفت که نام مقبره‌الشعرا سرخاب ظاهرا پس از دفن شدن شاعران معروف قرن ششم مانند خاقانی و ظهیر و شاعرانی که بعد از آنها در آنجا دفن شده‌اند در کتب تاریخ و تذکره آمده و رفته رفته معروفیت یافته است.

شهر تبریز پس از آنکه در قرن ششم، مرکز حکومت اتابکان آذربایجان شد، خاقانی و ابوالعلا و فلکی از شروان و گنجه، ظهیر فاریابی و شاهپور نیشابوری به تبریز آمدند و در این شهر ساکن شدند و پس از مرگ، یکایک آنان در حظیره مخصوصی دفن شدند که این حظیره را در تاریخ و تذکره‌ها به عنوان مقبره‌الشعرا یاد کرده‌اند، شاعران دیگری نیز از عهد ایلخانیان تا ایلکانیان و دوره آق قویونلو در تبریز بودند که غالبا در همین حظیره و در جوار خاقانی مدفون هستند.

مقبره‌الشعرا قبلا با نام‌های حظیره‌الشعرا، حظیره‌القضاه، قبرستان سرخاب معروف و مشهور بوده است، اما متاسفانه گذشت روزگاران و مهمتر از آن حوادث طبیعی چون سیل و زلزله، شکل ظاهری آن را از بین برده و آثاری از مقابر این بزرگان بر جای نمانده است. چنانچه طباطبایی صاحب کتاب اولاد اطهار که در سال 1294 هجری قمری تالیف شده، نوشته است که به علت زلزله‌های بسیار، مخصوصا زلزله سال 1193 و بعد از آن در سال 1194 آثاری از آن به جای نمانده است. عزیز دولت‌آبادی در مقاله زلزله‌های تبریز درباره مزارات مقبره‌الشعرا نوشته‌ است: با کمال تاسف از مزارات شهریاران شعر و ادب مثل خاقانی شروانی، اسدی طوسی، ظهیر فاریابی، مجیرالدین بیلقانی، حکیم قطران تبریزی،شاهپور بن محمد اشهری سبزواری، خواجه همام تبریزی و..... کوچکترین نشانه و اثری نمی‌یابید. * بنای یادبود عظمت و تقدس خاک سرخاب به دلیل عارفان و شاعرانی که در آن مدفون هستند و نام ظاهری مقبره‌الشعرا که اثری از وجود خارجی آن نبود، جرقه‌ای بود، برای ساخت بنای یادبود این شاعران و عارفان سترگ، بنابراین در شهریور ماه 1350 هجری شمسی، آگهی دعوت به مسابقه طرح یادبود مقبره‌الشعرا به روزنامه‌های کیهان و اطلاعات و مجله یغما فرستاده شد و پس از طی مراحل اداری بالاخره طرح پیشنهادی غلامرضا فرزانمهر، انتخاب و عملیات عمرانی آن آغاز شد.